Rozdział 16

                                  **Perspektywa Mike'ya**

Pierwszą rzeczą, jaką wykonałem po powrocie do domu, było zobaczenie czy mój młodszy kuzyn siedzi u siebie, czy też włóczy się gdzieś po nocy. Zależy mi, żeby z nim jak najprędzej porozmawiać. W porównaniu do Jai'a jest nieodpowiedzialny. Najpierw działa, potem myśli. Wchodząc przez próg, zauważyłem Asha siedzącego na sofie i oglądającego jakieś gówna w telewizji.Zapewne z balu wyszedł kilka godzin przede mną, nigdy nie przepadał za tego rodzaju imprezami.

-Jai jeszcze nie wrócił? -spytał odwracając głowę w moją stronę

-Nie, pojechał odwieść Arianę -odparłem w drodze do kuchni, chłopak parsknął

-Odwieść? Nie gadaj, że w to wierzysz -zaśmiał się 

-A niby czemu mam w to nie wierzyć? 

-Bo bądźmy szczerzy, prędzej czy później się z nią prześpi, może to dziać się nawet w tej chwili -stwierdził  z u uśmieszkiem na ustach. 

-Kuzynie, otóż uświadomię Cię, że Jai w przeciwieństwie do Ciebie, ma mózg i wie kiedy ma nad sobą panować i nad swoimi potrzebami -przyznałem, a mojemu szanownemu kuzynowi mina zrzedła.

-Gdybym nie umiał nad sobą panować, Twoja przyjaciółka od dawna nie byłaby dziewicą. 

-Nie zrobiłeś jej nic, ponieważ wiesz, że ona nie da sobą pomiatać i nie dasz rady owinąć ją sobie wokół małego palca i to Cię cholernie wkurwia i sprawia, że Cię do niej ciągnie, a to, że jej pragniesz niszczy Cię od środka -powiedziałem, a ten od razu znalazł się twarzą w twarz ze mną. 

-Nie zdajesz sobie sprawy co mówisz, nie pragnę tej małej suki -syknął 

-Winny zawsze się tłumaczy. Przestań w końcu kłamać i przyznaj się, że od początku Ci na niej zależy. Nie potrafiłbyś jej nic zrobić 

-Przestań mnie prowokować -powiedział odchodząc kilka metrów ode mnie. Postanowiłem sprawdzić to co chciałem. 

-A Ty w końcu przestań udawać takiego bezuczuciowego sukinsyna -powiedziałem, a po chwili kontynuowałem -Och, a może wróciłeś do Sydney, żeby znaleźć miłość? A może odszukać? Cóż było celem Twojego powrotu? -zapytałem, siadając na sofie i unosząc brwi. Zauważyłem, że mój plan  powoli wchodził w grę. 

-Czego Ty kurwa chcesz? -odpowiedział

-Prawdy, chcę wiedzieć dlaczego tu wróciłeś po tylu latach. 

-Dowiesz się wkrótce -odrzekł i gdy właśnie chciał iść na górę, powiedziałem coś, co sprawiło, że osiągnąłem to co chciałem. 

-A słyszałeś, że Alison bawiła się z tym, jak mu tam...Stefanem Salvatore? Podobno zaprosił ją na randkę, kto by pomyślał. Dawno go nie widziałem, kiedy to było ostatnio? Ano tak, gdy jeszcze byłeś zakochany i nie udawałeś dupka. Kope lat -powiedziałem, a chłopak od razu podszedł bardzo szybko, chwycił mnie za koszulę i przycisnął do drzwi. 

-Jeszcze raz usłyszę, że wspominasz o tym, co było kiedyś, to nie ręczę za siebie

-Nono, stara bestia wróciła. A myślałem, że nie używasz tego z czym się urodziłeś. No wiesz, od tamtej nocy, kiedy -nie zdążyłem dokończyć, ponieważ chłopak spojrzał na mnie demonicznym wzrokiem i uniósł mnie nad ziemie, wciąż przyciskając do ściany. 

-Nie zrozumiałeś tego co do Ciebie powiedziałem? 

-Zrozumiałem -odparłem, a chłopak puścił mnie na podłogę, przez co spadłem na dupsko. Idiota -Ale pamiętaj też kim ja jestem, to że teraz nic Ci nie zrobię, nie znaczy, że nie zrobię niczego później

-Taa, dzięki za ostrzeżenie -powiedział siadając i wystawiając kciuk w górę. Nagle usłyszałem otwierające się drzwi. Jai wszedł do środka z uśmiechem na twarzy, a gdy spojrzał na nasze, hmm..skwaszone z jego ust padło krótkie:

-Co się stało? 

-Skoro jesteśmy już wszyscy trzej -powiedziałem i kazałem mu usiąść, posłusznie to zrobił -Więc, nie wiem czy wiecie, ale w lesie dzisiaj niedaleko szkoły, został ktoś zamordowany. Morderstwo w Sydney, mieście, gdzie od ponad kilkunastu lat nic takiego nie miało miejsca, a przynajmniej morderstwa w lesie. Nie wiem dokładnie jak została zamordowana ofiara, ale sam fakt, że coś takiego miało miejsce. 

-Do czego dążysz? -zapytał Jai

-Przejeżdżając tamtędy, pierwsza osoba jaka przyszła mi na myśl to -chciałem dokończyć sam, ale mądrzejszy bliźniak mnie wyprzedził. 

-Ash -skończył i spojrzał na swojego brata z lekkim szokiem i zdziwieniem

-Was już do reszty popierdoliło? To, że Ty mnie podejrzewasz to mnie w ogóle nie dziwi, zawsze brałeś mnie za tego najgorszego, ale Ty Jai?  Rodzony brat bliźniak podejrzewa mnie o morderstwo? 

-Nie, nie. Ashton, nic nie potwierdziłem. Nawet nie mam zamiaru, wiem, że się zmieniłeś i nie zrobiłbyś takiego czegoś -odrzekł Jai, klepiąc bliźniaka po ramieniu.

-Więc skoro nie Ty, to kto? To musi być ktoś nowy, ktoś kto nie mieszkał wcześniej w Sydney -zacząłem się zastanawiać, gdy Ash wstał 

-Nie wiem, to nie byłem ja. A w detektywa bawić się nie będę, przynajmniej nie w tej sprawie -powiedział i poszedł do swojego pokoju. 

-Mike, nie możesz robić z mojego brata jakiegoś potwora którym nie jest. Nie mieszaj przeszłości z teraźniejszością, bo to do niczego Cię nie zaprowadzi. Wiem, że chcesz chronić Alison, ale doskonale wiesz, że on jej nie skrzywdzi. Zmienił się, a Ty musisz w końcu to dostrzec. 

Może Jai ma rację, może naprawdę przesadzam i nie potrafię zapomnieć o przeszłości? Czas zacząć widzieć w nim dobro, bo to w końcu moja rodzina, moja krew. Nie mogę go odtrącać ze względu na troskę o przyjaciółkę. Mam nadzieję, że Jai ma rację i nie myli się co do planów Ash'a.

-Masz rację, przepraszam Cię za to, ale ja się po prostu martwię. Nie chcę, żeby ktokolwiek zrobił coś moim przyjaciołom. Dobra, zmieńmy temat! Jak bawiłeś się z Arianą?

-Co mam Ci powiedzieć? Tak jak zawsze w jej towarzystwie. Nie wiem co jest w niej takiego niezwykłego, ale potrafi przyciągnąć człowieka do siebie, nawet gdy się tego nie chcę. Nigdy nie chciałem tak się czuć przez kobietę, ale przy niej tracę głowę -mówiąc to patrzył w ziemię, jakby się zawstydził, tak to dobre słowo. 

-Nie wierzę, ja po prostu kurwa nie wierzę! Jai Thorn stracił głowę dla słodkiej brunetki! Jeszcze trochę, a będę słyszał Wasze słodkie rozmowy: Nie, nie to Ty się rozłącz! -pisnąłem udając swoją przyjaciółkę, śmiejąc się przy tym. 

-Spierdalaj Mike -zaśmiał się i wystawił środkowy palec w moją stronę, po czym poszedł w stronę schodów. 

 

Od razu po tym, wyszedłem na dwór by zapalić. Tak, palę. Ale tylko czasami, gdy jestem zdenerwowany. Czy jestem w tej chwili? Może trochę, ale to tylko przez to morderstwo. Może faktycznie wszystko przeżywam, ale nie mogę znieść tego, że w mieście gdzie mieszkam od długiego czasu zamordowano człowieka. Jutro, a właściwie dzisiaj postaram się dowiedzieć co się dokładnie stało. Jestem wścibski, wiem. Teoretycznie powinienem siedzieć cicho, nie zwracać na siebie żadnej uwagi, lecz moja chora troskliwość o bliskich jest silniejsza ode mnie. Czasami to bywa uciążliwe, ale da się z tym jakoś żyć, a to najważniejsze.

Wdychając świeże powietrze, poczułem, że ktoś stoi kilka metrów za mną. Powoli odwróciłem głowę. Ujrzałem rodzeństwo, przez które mój świat legł w gruzach kilkanaście lat temu. Ujrzałem braci Salvatore. Od razu pożałowałem tego, że zachciało mi się fajki. Mężczyźni spojrzeli na mnie z uśmiechem, co nie w ogóle nie zdziwiło. Cóż, kiedyś byliśmy naprawdę dobrymi kumplami, jednak nasza relacja legła w gruzach równie dawno. ani ten, ani ten nie jest wart niczyjego zaufania, ale przez to jak wyglądają, nie jedna kobieta pada im w ramiona, czego  żałuję po kilku miesiącach. Niestety w sidła jednego wpadła moja przyjaciółka. Nie przejmowałem się tym, bo nie wiedziałem, że wrócił Devon. Wcześniej nie wspomniałem o ich imionach, otóż Stefan i Devon Salvatore. Gdy są we dwójkę, to nie wróży nic dobrego, natomiast w pojedynkę nikomu nie zaszkodzą, jednak nie mogę pozwolić aby Alison się z nim spotkała. Właśnie w tym momencie zdałem sobie sprawę z tego, że Ashton nie jest taki zły i nie jest zagrożeniem dla nikogo.

________________________

Hejka! :D 

Przedstawiam Wam rozdział 16! Mam ogromną nadzieję, ze Wam się podoba i nie zawiedliście się ponieważ jest w całości z perspektywy Michael'a . Stwierdziłam, że skoro podoba Wam się  postać Ash'a to przedstawię Wam co robi, gdy nie jest z Ali.

Chciałam również odpowiedzieć na dość dziwne komentarze pod ostatnim rozdziałem. 

Otóż, nie robię z Ash'a "spitego gangstera" . Już w bohaterach wspomniałam, że postać Ash'a jest ogromnym przeciwieństwem  Jai'a! ;)

Nie mam zamiaru również robić jakiegoś gangu, czy coś! Broń Boże. ;) 

Mam nadzieję, z rozwiałam Wasze wątpliwości i noo, zapraszam do komentowania i do napisania kochani!

Przypominam również, że pojawił się rozdział 6 na Messer (klik)

                       8 komentarzy -następny rozdział!

Rozdział 15

Wybiła 23:00 a zabawa dopiero się rozkręcała. Teraz każdy na parkiecie, nikt nie podtrzymuje ścian, hmm, ja podtrzymuje bufet. Tak, wciąż nalewam ponczu. Gdyby mi za to płacili, nie narzekałabym, ale tego nie robią, a ja tracę na zabawie. Wiem, mówię troszkę egoistycznie, no ale chyba każdy wolałby tańczyć niż nalewać do plastikowych kubeczków owocowy napój. Chyba, że ktoś nie lubi tańczyć, to co innego.Co prawda, zaraz mnie ktoś ma zmienić, ale jak ta osoba się nie pojawi to dostanę chińskiej cieczki, czyt. pójdę do Pani która to organizowała i powiem, że moja zmiana już była i ma przyjść następna osoba. Albo znajdę Arianę czy coś. Z jednej strony stanie tu ma swoje plusy i minusy. Mogę stać i patrzeć się jak ludzie których nie lubię ośmieszają się bo mylą kroki w tańcu, co serio wygląda dość zabawnie. Przynajmniej obserwuję Arianę i jej kochasia. No co? Ostrożność przede wszystkim, nie wiadomo do czego ten gostek jest zdolny. Ona ostrzegała mnie przed Stefanem, więc czemu ja nie mam jej ostrzegać? No właśnie. Swoją drogą, gdzie jest Mike. Nie widziałam go przez, hmm...połowę imprezy. Dziwne..

-A Ty wciąż bawisz się w  kelnereczką -usłyszałam za moimi plecami, co wywołało lekkie podskoczenie. Odwróciłam się i ujrzałam Stefana

-No, jak widać. Nie każdy ma tak dobrze, jak Ty -podałam mu ponczu, za co od razu podziękował

-Mam nadzieję, że tam nie naplułaś -zaśmiał się, a ja pokręciłam głową

-Gdybym Ci tam napluła musiałbyś poczuć się zaszczycony!

-Och,a  to niby dlaczego? 

-Ponieważ, mieć w ponczu ślinę wampirycznej księżniczki to zaszczyt -powiedziałam udając powagę

-Masz całkowitą rację 

-No, ktoś musi -z naszej ciekawej rozmowy wyrwała mnie Bella

-Sorki, że Wam przeszkadzam czy coś, ale teraz ja mam tę przyjemność i będę nalewać ponczu-powiedziała, a ja odeszłam wraz z moim nowym 'kolegą' 

-No widzisz, już masz spokój -zaśmiał się i usiedliśmy przy dawnym miejscu 

-Nigdzie się nie ruszaj, muszę iść do toalety -powiedziałam i ruszyłam w stronę wcześniej wspomnianego miejsca

Wszędzie były obściskujące się pary. W sumie to nawet nie wiem czy te osoby były ze sobą w związku. Szczerze to wątpię. Chcąc nie patrzeć już na to wszystko, szybko weszłam do toalety i podeszłam do lustra. Poprawiłam włosy i  makijaż (hehe). Jakoś muszę wyglądać, no nie? 

Wychodząc z toalety poczułam mocne szarpnięcie, po chwili zobaczyłam twarz mojego napastnika. Hohoho, Ashton we własnej osobie, kogo ja się mogłam spodziewać.

-Czego chcesz -zapytałam i wyrwałam rękę z silnego uścisku. 

-Grzeczniej -warknął 

-Nie będziesz mi mówić co mam robić. Powtórzę jeszcze raz, co chcesz?

-Widzę, że nabrałaś pewności siebie. Uważaj, żeby ta pewność siebie nie wpakowała Cię w kłopoty 

-To ma być groźba? -zapytałam mrużąc oczy

-Potraktuj to jak chcesz laleczko 

-Mów czego chcesz -udałam, że nie słyszałam jego żałosnego komentarza dotyczącego mojej osoby. 

-Żebyś przestała rozmawiać ze swoim koleżką -nie no, teraz przesadził.

-Jesteś na tyle głupi, że myślisz, że Cię posłucham? Och, zaskoczę Cię nie należę do lasek które możesz owinąć wokół palca. Zaskoczony? Słusznie! -powiedziałam i już chciałam odejść gdy ten już "trochę" wkurzony chwycił mnie za nadgarstek. Emocję poleciały górą dlatego dałam mu prosto w twarz. Spojrzał na mnie a jego oczy, stały się czerwono czarne. Przynajmniej odniosłam takie wrażenie. Uhh, alkohol buzuje mi w żyłach i w mózgu chyba też. Zaczęłam iść w stronę tłumu, gdy raczył coś powiedzieć.

-Dwa razy wytrąciłaś mnie z równowagi, módl się żeby nie doszło do trzeciego -zaśmiałam się i jedyne co powiedziałam to;

- Pierdol się 

 

 Od razu poszłam do Stefana, postanowiłam, że wrócę do domu. Nie chcę patrzeć na tego dziwaka Ash'a. Za bardzo mnie wkurzył.

-Przepraszam, że tak długo ale zagadałam się z kolegą -powiedziałam lekko uśmiechając się. 

-Nic się nie stało, zacząłem się obawiać, że Cię coś wciągnęło -zaśmiał się lekko

-Chciałabym dłużej pogadać, czy coś ale jestem już troszkę zmęczona i muszę poszukać przyjaciół żeby pojechać do domu. 

-Mogę Cię odwieść -zaproponował 

-Dziękuję, ale nie skorzystam, bo i tak przyjaciółka u mnie nocuję, więc pojedziemy razem.

-Okay, ale jak nie znajdziesz przyjaciółki, to pamiętaj, że służę pomocą -uśmiechnął się i lekko poklepał mnie po ramieniu

-Zapamiętam -po chwili zauważyłam Belle i Michael' -Dobra, muszę lecieć, widzę moją przyjaciółkę. Miło było -powiedziałam patrząc na niego z góry

-Mnie również było miło. Odezwiesz się jeszcze? -zapytał z nadzieją w oczach

-Zastanowię się -powiedziałam lekko śmiejąc się. Wzięłam torebkę i zaczęłam iść w stronę dwójki przyjaciół -papa Stefanie Salvatore 

-Do zobaczenia Alison -powiedział z powagą

Już się nie odwracałam, ale czułam jak się patrzył, nim się zorientowałam stałam obok Mike'ya i Belli. 

-A Wy gdzie zniknęliście na całą imprezę? -zapytałam unosząc brwi i robiąc przenikliwe spojrzenie (przynajmniej tak mi się wydawało)

-Ja byłam z Zackiem na zewnątrz w kafejce -powiedziała unosząc ręce w geście obronnym

-Nono, a Ty Mike? Przyszliśmy wszyscy razem, a każdy był gdzie indziej. Mam nadzieję, że masz sensowny argument

-Byłem z kumplami z drużyny koszykówki, a Ty gdzie się podziewałaś? -zapytał i z pewnością  "przenikliwe" spojrzenie wychodzi mu o wiele lepiej ode mnie.

-I tu i tam.. 

-Nie wierzę! -pisnęła Bells -poznałaś kogoś, jak ma na imię? Przystojny? Bogaty? -Odwróciłam się na chwilkę i zobaczyłam, że mój nowy kolega siedział przy stoliku z jakimiś kolegami. Zobaczył, że się patrzę i lekko się uśmiechnął. 

-Widzisz tego faceta przebranego za Dracule? -zapytałam uśmiechając się? 

-O Mój Boże! No, niezłego kochasia sobie załatwiłaś! -powiedziała klepiąc mnie po ramieniu.  A Mike zaśmiał się i zrobił minę typu "kobiety" 

-Ej, możemy już jechać? Jestem strasznie zmęczona, a i mam nadzieję, że będziecie mi dzisiaj towarzyszyć w nocy bo mam wolną chatę, a nie chcę być sama.

-Okay, zaraz jedziemy. Ja nie mogę dzisiaj -powiedział Mike, robiąc zrezygnowaną minę

-Ale ja mogę -powiedziała Bella, a ja odetchnęłam z ulgą -Ariana wraca z Jaidonem? 

-Z tego co mi mówiła, to tak -powiedziałam i skierowałam się w stronę wyjścia wraz z tymi dwoma głupkami. 

Wsiedliśmy do samochodu. Bella od razu zaczęła nawijać jaki to jej przystojniak jest cudowny.Zwróciłam uwagę na dość duży korek przed nami.

-Co się tam stało? -zapytałam wychylając się z otwartej szyby

-Z tego co widzę to chyba jakiś wypadek, ale brak potrzaskanych aut -powiedział Mike z dość zszokowaną miną

-Coś podejrzewasz? -zapytałam z lekkim przerażeniem

-Tak, morderstwo. 

-Nie ma innej drogi? Nie chcę na to patrzeć -odparła z obrzydzeniem i lekkim przerażeniem Bella. 

-Jest, ale przez las -odpowiedział krótko, Bells od razu powiedziała krótkie "to jednak zostańmy tu" i oparła głowę o szybę. A ja zaczęłam się zastanawiać co tu się stało i kto był na tyle okrutny, żeby zamordować jakąś zapewne niewinną osobę w tak cichym mieście. Tak, mieszkam tu tylko rok, ale odkąd tu przyjechałam, nie było żadnego morderstwa. Podejrzewam, że człowiek który to zrobił nie skończył na jednej ofierze i boję się, że będzie ich więcej.. 

________________________________

Hejka! Oto rozdział 15! Mam ogromną nadzieję, że Wam się spodoba :D Do napisania! :*

Przypominam, że jest rozdział na Messer! Serdecznie zapraszam! (klik)  

     7 komentarzy - następny rozdział!

 

Rozdział 14

 Z sekundy na sekundę był bliżej mojego stolika, co przyznam, trochę mnie irytowało. Może i jest przystojny, ale co z tego skoro jest głupi jak większość ludzi z mojej jakże zajebistej szkoły. Urodą żadnej normalnej kobiety nie zdobędzie. Chociaż, bądźmy szczerzy są różne zboczenia i chyba każdy wie, że dziwny jest ten świat i ludzie są do wszystkiego zdolni.

Ku mojemu zaskoczeniu chłopak skręcił do toalety z jakąś utlenianą blondynką, pewnie na szybki numerek (hehe) ale co mnie to obchodzi, jego sprawa gdzie spermę zostawia. Nie lubię, że tak powiem jak facet puszcza się na lewo i prawo. Nie zrozumcie mnie źle czy coś, ale takie jest moje zdanie. W sumie to nie jestem w 100% pewna co on tam robi, no ale wygląda na kobieciarza dla którego tylko jedno się liczy, no zabijcie mnie jeśli się mylę. Nie no dobra, jednak chcę jeszcze pożyć, *tego nie było*. Ugh, przyszłam tu żeby spędzić miło czas, na razie idzie mi to marnie.Dobra, czas się wziąć w garść i iść zaszaleć! 

Wstałam i ruszyłam w stronę parkietu, nie leciała tu dobra muzyka, nadająca się do tańca, no ale cóż, narzekać nie będę. W tłumie zauważyłam moje przyjaciółki które w przeciwieństwie do mnie- bawiły się wyśmienicie, miały z kim tańczyć i wyglądały olśniewająco. Nagle poczułam lekkie szturchnięcie w plecy, odwróciłam się i zobaczyłam przystojnego bruneta z zielonymi oczami i pięknym uśmiechem, przebranego za hmm, wampira? 

-Muszę przyznać, masz ładny kostium -powiedział wyciągając dłoń w moją stronę - Jestem Stefan, miło mi 

-Alison, mnie również. A za komplement serdecznie dziękuję -odpowiedziałam uśmiechając się

-Czy dałabyś mi tę przyjemność i zatańczyła byś? -w odpowiedzi skinęłam głową i podałam mu rękę -Chodzisz tu, do akademika? 

-Tak, a Ty?  Przedtem Cię tu nie widziałam -powiedziałam tak głośno jak potrafiłam

-Skończyłem studia, aktualnie pracuję -odpowiedział i sprawdzał moją reakcje na wiadomość, że jest ode mnie starszy, a ja pokiwałam głową.

-Nie wyglądasz na 22-latka -zaśmiałam się, na co on odpowiedział lekkim chichotem.

-No to ile mi dajesz? 

-Nie wiem, tak z 18/19, ale z pewnością nie tyle co ja. Możesz potraktować to jako komplement -uśmiechnęłam się 

-A Ty? Ile masz lat? -zapytał okręcając mnie w okół własnej osi

-Cóż, jestem o cztery lata młodsza od Ciebie, właściwie to jeszcze o pięć

-Jakieś plany masz, co zrobisz po akademiku? -zapytał z ciekawością w oczach, co było widać w jego zielono niebieskich tęczówkach.

-Na razie zajmuję się tym, co mam teraz -powiedziałam, a on skinął głową -A Ty? Powiedz coś o sobie 

-Może pójdziemy usiąść? -zaproponował, a ja od razu się zgodziłam. Poszliśmy do dość cichego miejsca, żeby było jak rozmawiać. Usiadłam, a na przeciwko mnie usiadł Stefan -Więc? Co chcesz wiedzieć? 

-Obojętnie, coś czego nie wiem, więc trochę Ci to zajmie -powiedziałam robiąc minę zwycięzcy 

-Niech Ci będzie. Więc, przyjechałem do wuja, aktualnie mieszkam z nim. Moi rodzice dawno nie żyją, a brat jest nie warty wspomnienia. Często podróżuję, rzadko zostaję gdzieś na stałe. Tyle chyba Ci wystarczy, chyba, że chcesz napisać moją biografię -powiedział śmiejąc się

-Bez przesady, chociaż może kiedyś się skuszę. Kto wie, może zarobię fortunę na Twojej ciekawej historii - powiedziałam szczerząc się, na co zareagował znowu "chichocząc się" 

-Przyznaj się ile drinków już wypiłaś? 

-Dopiero jednego -powiedziałam lekko marszcząc brwi 

-Och,to widzę, że masz niezłe poczucie humoru, już Cię lubię -powiedział pokazując idealnie proste zęby

-Znasz mnie zaledwie godzinę i już mnie lubisz? Chyba muszę być naprawdę cool, czuję się zaszczycona 

-Słusznie. Przyszłaś tu sama czy z przyjaciółmi? 

 -Z przyjaciółmi. Wiesz co? W tej biografii, którą może kiedyś napiszę, wspomnę o tym, że pojawiłeś się w na balu przebierańców w stroju Draculi, jesteś za? 

-Pewnie, napisz jeszcze, że postawiłem drinka pewnej uroczej brunetce -powiedział uśmiechając się

-I, że masz zamiar poprosić ją do tańca -odpowiedziałam, a on wstał i wyciągnął rękę w moją stronę. 

-Czy uczynisz mi ten zaszczyt już drugi raz tego jakże pięknego wieczoru i zatańczysz ze mną? 

 

 

-Oczywiście Stefanie..? 

-Salvatore -dokończył za mnie, a ja podałam mu rękę. Muzyka trochę zwolniła, trochę miałam wrażenie, jakby każdy patrzył na nas, a szczególnie 'DJ' i dlatego dał wolną muzykę, co było kochane z jego strony, o ile to jego sprawka. Zauważyłam,że Ash patrzy się w naszą stronę. Nie wiem czemu zdaję mi się, że on zna Stefana i chyba trochę się zirytował. Kij mnie on obchodzi. Grunt to dobra zabawa, a teraz czuję się wręcz zajebiście, a właśnie po to tu przyszłam.  By wreszcie poczuć, że żyję. 

-Przyznaję, że nieźle tańczysz -powiedziałam kiwając głową ze  zdziwieniem.

-Cóż, bywałem już na wielu balach, a siedzieć na żadnym nie potrafiłem dłużej niż 30 minut. Stąd to moje jakże wielkie doświadczenie.

-Nono, chwalipięta -odpowiedziałam lekko szturchając go w ramię. Spostrzegłam, że Ariana pokazuję w moją stronę, że mam do niej podejść, co trochę mnie zasmuciło, bo zapomniałam, że teraz moja kolej by ponalewać poncz. Tak, jestem "specem" w tej działce. Po chwili odciągnęłam go na bok, co spowodowało lekkie zdziwienie na jego twarzy

-Wybacz, ale muszę się z Tobą pożegnać, ponieważ muszę wypełnić ważne zadanie jakim jest stanie przy bufecie i nalewanie ponczu -powiedziałam uśmiechając się

-W porządku, rozumiem "życie" w akademiku nie jest takie kolorowe -zaśmiał się i zaglądał prosto na mnie, a nie ukrywam, ja na niego

-Dzięki za umilenie mi czasu -powiedziałam i zrobiłam dwa kroki w przód, gdy usłyszałam: 

-Nie zapomniałaś o czymś? -zapytał i wyciągnął w moją stronę karteczkę, chwyciłam ją i pomachałam na "odchodne" po czym poszłam na swoje stanowisko.

Gdy znalazłam Ariane od razu zajęłam się nalewaniem ponczu, a ona patrzyła na mnie przenikliwym spojrzeniem, wiedziałam, że za chwilę coś powie

-Możesz powiedzieć co to był za koleś? 

-Poznałam go dzisiaj,świetnie się bawiliśmy. Chyba to się liczy, co nie? 

-No tak, ale.. 

-Nie ma żadnego ale, żyj chwilą moja droga -powiedziałam i nalałam jej ponczu

________________________________________

Hejka! Oto 14 rozdział!

Mam nadzieję, że nie przeszkadza wam to, że w tym rozdziale nie było Ash'a. Ale chciałam się skupić tylko na Alison i mam nadzieję,że wam się to podobało! 

Swoją drogą, chciałabym zmienić główną bohaterkę. W rolę Alison wcieli się Nina Dobrev. Według mnie bardziej pasuję do tej roli niż teraźniejsza Alison. Mam nadzieję, że zaakceptujecie ją! :) 

  7 komentarzy -następny rozdział